در حال حاضر بهترین راه برای درمان آسم، استفاده از دارو است. این داروها اثرات مختلفی دارند اما سوال اساسی که بسیار از مردم دارند این است که به کمک این داروها آیا آسم قابل درمان است؟. در پاسخ به این سوال باید گفت آسم یک بیماری خاص است که در آن اختلالات نورولوژیک هم نقش دارند. اختلالات عصبی باعث شده اند تا درمان آسم تا حدی مشکل باشد. اکثر داروها تنها می توانند بخشی از مشکلات عصبی را برطرف یا کاهش دهند که در نتیجه آن علائم تا حدودی کاهش می یابد. بعد از آن که جواب سوال آیا آسم قابل درمان است؟ را یافتیم باید به این موضوع بپردازیم که اگر دارویی را مصرف و با عوارض جانبی آن مواجه شدیم، چه باید بکنیم. ابتدا باید بدانید که عوارض جانبی عمومی که بعد از مصرف داروهای درمان آسم ایجاد می شوند، کدامند.

• ضعف
• گیجی
• خستگی
• تب
• سردرد
• احتقان بینی
• درد شکم
• سوهاضمه
• گاستروآنتریت که بسیاری از مردم می پرسند: آیا آسم قابل درمان است؟ که ما تن به مصرف این داروها بدهیم.
• سرفه
• بثورات جلدی
• درد دندان که ناشی به تحریک اعصاب مشترک است.
• بی قراری
• تحریک پذیری
• مشکلات خواب که فرد را به شدت آزار می دهد.
• استفراغ
• ضربان تند یا نامنظم قلب

تشنج که در موارد اندکی بروز می کند. آمار نشان می دهند گمتر از 1 درصد تشنج ناشی از مصرف داروهای درمان آسم مشاهده شده است.
حالا که تقریبا عوارض جانبی داروهای ضدآسم را می دانید، اگر با آن ها مواجه شدید، بهترین کار این است که چند ساعت صبر کنید. اگر عارضه ایجاد شده برطرف شد شما می توانید از آن دارو برای درمان آسم خود، مجددا استفاده کنید اما اگر عارضه رفته رفته شدیدتر شد حتما باید به پزشک مراجعه کنید. این موضوع را حتما جدی بگیرید؛ چرا که برخی از عارضه ها به شدت خطرناک هستند و می توانند جان فرد را به خطر بیندازند.

بهترین کار این است که برای درمان آسم خود به اورژانس بروید. آن جا متخصصین با بررسی شدت حمله، داروی مناسب را برای شما تجویز می کنند. علی رغم این که روش های سنتی مانند نوشیدن قهوه و خوردن عسل در هنگام حمله هنوز هم موثر هستند؛ اما درمان آسم و حملات آن نیستند. توجه داشته باشید که در هنگام حمله، شما نیاز به داروی سریع الاثر دارید، پس حتما به اورژانس بروید و یا داروهایی که قبلا پزشک بهتان داده است را مصرف کنید. معمولا درمان آسم به کمک یکی از گروه های دارویی زیر صورت می گیرد:

• داروی بتاآگونیست کوتاه اثر

این دارو به سرعت مسیرهای هوایی را باز می کند و امکان تنفس سریع را برایتان فراهم می کند. بهتر است این داروها با نبولایزر استفاده شوند. این دستگاه، دارو را تبدیل به یک غبار می نماید که در عمق ریه های شما استنشاق می شوند.

• کورتیکواستروئیدهای خوراکی

اگر چه عموما این شکل دارو را خوراکی می گویند؛ اما می توان آن را به صورت وریدی نیز استفاده نمود. تاثیر اصلی این دارو کاهش التهاب ناشی از آسم بوده و درمان آسم را برای شما ایجاد می کند.

• ایپراتروپیوم

گاهی اوقات به عنوان یک برونکودیلاتور استفاده می شود. ایپراتروپیوم برای درمان حملات شدید آسم است.

• انسداد مجاری هوایی

طی تنفس عادی، عضلاتی که در اطراف مجاری هوایی قرار گرفته ‌اند، به حالت استراحت بوده و هوا آزادانه در مجاری حرکت می‌ کند. اما در افراد مبتلا به آسم آلرژیک، مواد حساسیت زا، سرما، ویروس‌ های تنفسی و کاتالیکهای محیطی می ‌توانند موجب سفت شدن عضلات اطراف مجاری هوایی شده و هوا دیگر نتواند به‌ طور آزادانه در مجاری حرکت کند. شاید این مورد از علائم آسم آلرژیک را در بیماری های دیگر هم ببینیم اما شدت آن مهم بوده و باید در روند درمان آسم و دیگر بیماری ها مورد توجه قرار گیرد.

• التهاب

افراد مبتلا به آسم، دارای مجاری ریسپرتوری قرمز و متورم هستند. این التهاب در آسیب طولانی مدتی که آسم به ریه‌ ها وارد می ‌کند، نقش دارد و درمان آن، کلید مدیریت بیماری و درمان آسم در بلند مدت است. التهاب در اکثر بیماری ها دیده می شود؛ اما قرمزی محیطی شکل از علائم آسم آلرژیک است.

• تحریک ‌پذیری

مجاری هوایی افراد مبتلا به آسم بسیار حساس هستند. این حساسیت بالا باعث می شود تا فرد نسبت به کمترین محرک ها از خود واکنش نشان دهد. تحریک پذیری از نمونه منحصر به فرد علائم آسم آلرژیک است که کمتر در بیماری های دیگر دیده می شود.

بعضی از بالغین هستند که در دوران کودکی و نوجوانی نیز مبتلا به آسم بوده اند و در این سن دوباره نشانه های بیماری بازگشته است. بعضی نیز امکان دارد در همان سن تازه به آسم مبتلا شده باشند . درمان آسم و علائم شبیه آسم در میان بالغین بسیار شایع است. بیش از 25 درصد افراد بالای 64 سال که در دو تحقیق مورد ارزیابی قرار گرفته اند، دارای درجاتی از علائم شایع بودند. علائم آسم در بزرگسالان به سن و شدت بیماری آن ها وابسته است. ممکن است فردی با آسم خفیف سال های زندگی کند و حتی یک مورد دارو هم مصرف نکند؛ اما فرد دیگر با اینکه تنها یک سال است به آسم مبتلا شده، ولی باید تعداد زیادی دارو برای تسکین مشکلات تنفسی خود استفاده کند. گاهی اوقات افتراق آسم از سایر بیماری های تنفسی در بزرگسالان برای پزشک هم مشکل است. معمولا علائم آسم در حالت طبیعی در بزرگسالان نگران کننده نیست. آن چیزی که واقعا باعث نگرانی در مورد افراد بزرگسال مبتلا به آسم می شود، روند پیشرفت بیماری آن ها و چگونگی درمان آسم است. این روند ممکن است باعث تبدیل آسم به آمفیزم و برونشیت بشود.

پدر یا مادر یا هر دو می ‌توانند سبب ایجاد آسم در شما شوند. ژن‌ ها در حساسیت فرد نسبت‌ به بیماری نقش دارند. تصور می ‌شود که پنج هفتم از کل موارد آسم آلرژیک، وراثتی هستند. براساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ‌ها، احتمال ابتلا به آسم در فردی که دارای یک والد مبتلا به آسم است، نسبت ‌به کسی که والد مبتلا به آسم ندارد، سه تا ۶ برابر بیشتر است. همچنین لازم به ذکر است که علائم آسم و آلرژی در افراد با زمینه ژنی شدیدتر خواهد بود و درمان آسم در این افراد به دلیل تداخل ژنی سخت تر است.

خوبی آسم آلرژیک این است که حملات آسم در هر شرایطی فرد را تهدید نمی کنند. برای آن که بهتر بفهمیم آسم الرژیک چیست و آیا بیمار با آن رو به رو است یا با شکل های دیگر آسم، باید یکی از آزمایشات تشخیصی زیر را انجام دهیم:

• تست متاکولین

متاکولین به عنوان یک محرک شناخته می شود که استفاده از آن به صورت تنفسی باعث تنگ شدن خفیف راه های هوایی می شود. اگر بدن شما به این ماده واکنش نشان دهد، احتمال اینکه مبتلا به آسم باشید، وجود دارد. این تست به خوبی نشان می دهد که عملکرد آسم الرژیک چیست و چگونه فرد درگیر شده است.

• تست نیتریک اکساید

این تست، مقدار اکسیدهای نیتروژن را در تنفس شما اندازه گیری می کند. البته این آزمایش تشخیصی خیلی معمول و در دسترس نیست. زمانی که مسیرهای تنفسی شما ملتهب شده باشد، مقدار اکسیدهای نیتروژن در هوای بازدمی شما بالاتر از حد طبیعی می رود. این تست مقدمه ای برای درمان آسم است.

• تصویربرداری پزشکی

تصویر CT-Scan از ریه ها و سینوس ها می تواند نشان دهنده هرگونه اختلال ساختاری یا بیماری باشد که می تواند منجر به ایجاد یا تشدید مشکلات تنفسی شود. در تصویربرداری ها، به خصوص سی تی اسکن به خوبی می بینیم عملکرد آسم آلرژیک چیست و میزان پیشرفت آن چگونه است.

• تست های آلرژی

تست های آلرژی می توانند از طریق تست پوستی یا آزمایش خون انجام گیرد. آزمایشات آلرژی می توانند حساسیت به حیوانات خانگی، گردوخاک، قارچ ها و گرده گل ها را نشان دهند. تشخیص محرک های حساسیت زا برای آسم مهم است و لازم است در این موارد توصیه های ایمونوتراپی آلرژن برای بیمار به کار گرفته شود تا درمان آسم بهتر انجام پذیرد.

• تست ائوزینوفیل

در این تست، میزان ائوزونوفیل های خلط اندازه گیری می شود. ائوزونوفیل ها، سلول های ایمنی هستند که در حساسیت و آلرژی ها فعال می شوند. اگر میزان آن ها در این تست زیاد بود، ما متوجه می شویم که آسم از نوع آلرژیک است. جالب است بدانید دانشمندان ابتدا به کمک این تست توانستند بفهمند آسم آلرژیک چیست و چه تمایزی با سایر آسم ها دارد.